Αγαπητοί φίλοι και μανιταρόφιλοι,
ο απολογισμός έγινε και οι πρώτες προτάσεις κατατέθηκαν.
Ξεκινήσαμε τη γιορτή πριν από 8 χρόνια με στόχο να γνωριστούμε με τους μανιταρόφιλους όλης της Ελλάδας και να επαναφέρουμε στο προσκήνιο τη μανιταροφιλία και τη μανιταρογνωσία στη χώρα μας.
Τους στόχους αυτούς τους υπερκαλύψαμε.
Τα μανιτάρια ξαναπήραν τη θέση που δικαιούνται στη ζωή μας.
Όλοι ή σχεδόν όλοι οι μανιταρόφιλοι της Ελλάδας νιώθουμε μέλη μιας μεγάλης μανιταρο-οικογένειας.
Γνωρίσαμε σπουδαίους άντρες, γυναίκες και παιδιά, συνεργαστήκαμε και φτιάξαμε μεγάλες και ισχυρές φιλίες.
Συγκροτήθηκαν ήδη 6 Σύλλογοι και ετοιμάζονται άλλοι 4-5.
Γίνονται πλεόν μεγάλες μανιταρογιορτές και στην Ξάνθη, το Νεστόριο, τα Γιάννενα, τη Λάρισα, τη Λέσβο, την Κερατέα και την Κύπρο.
Από ένα σημείο και μετά, η Πανελλήνια Γιορτή Μανιταριού είναι φανερό ότι εξυπηρετούσε κυρίως τον τόπο (και κυρίως αν όχι αποκλειστικά τα Γρεβενά) και δευτερευόντως τη μανιταροφιλία και τη μανιταρογνωσία.
Και για αυτό αισθανόμαστε υπερήφανοι και τυχεροί που μπορέσαμε να δώσουμε κι εμείς κάτι σε αυτόν το τόπο, που τόσα μας έδωσε και μας δίνει.
Η ομάδα μας έμεινε η ίδια (ένας έφευγε, ένας έμπαινε) αλλά η γιορτή και οι απαιτήσεις συνεχώς αυξάνονταν.
Οι ντόπιοι -στην πλειοψηφία τους- αντί να βοηθούν τους κωπηλάτες έριχναν και τα δικά τους φορτία στο σκάφος.
Ήθελαν μάλιστα και μερτικό από ναύλα που δεν υπήρχαν!
Έδειχναν να ξεχνούν πως η ομάδα μας είναι εθελοντική και ερασιτεχνική και διατύπωναν κρίσεις και απαιτήσεις που μόνο σε επαγγελματίες δικαιούνταν να απευθύνουν.
Φέρναμε στα πόδια τους 15.000 επισκέπτες και κάποιο από αυτούς ήθελαν να τους πάμε και να τους βάλουμε να καθίσουν στην ταβέρνα τους κι αν ήταν δυνατό να τους απαγορέψουμε να πάνε σε διπλανές ταβέρνες!
Ένας Κρητικός επισκέπτης αναρωτήθηκε αν οι ντόπιοι -που απολαμβάνουν πολλαπλώς τα οφέλη της γιορτής- θα έπρεπε να κόβουν τουλάχιστο από δύο κουπόνια ο καθένας, για να δώσουν το παράδειγμα και στους άλλους που έρχονται από όλες τις άκρες της Ελλάδας (κι απ’ την Ευρώπη κι απ’ την Αυστραλία) για να ξοδέψουν και να αφήσουν χρήματα στον τόπο.
Αντ’ αυτού οι περισσότεροι ντόπιοι απαιτούσαν να μπαίνουν στη γιορτή χωρίς να δώσουν ούτε ένα ευρώ για την κάλυψη των εξόδων, την ίδια στιγμή που 12 συντοπίτες τους ξενοδόχοι πρόσφεραν δωρεάν δωμάτια στους ξενώνες τους για τις ανάγκες της γιορτής.
Επιχειρηματίες που έχουν πάρει χρήματα από αυτή τη γιορτή έκαναν μεταβολή και γύριζαν στα Γρεβενά όταν τους κάναμε κουβέντα για οικονομική ενίσχυση την ίδια στιγμή που άλλοι συντοπίτες τους επιχειρηματίες (με κορυφαίο τον Χρήστο Τσιαρσιώτη -ιδιοκτήτη του MOUNTAIN PINDOS- που μας δάνεισε τη γεννήτρια του απαλλάσσοντας μας από ένα έξοδο 4.000 ευρώ!) πρόσφεραν προϊόντα και εμπορεύματά τους για τις ανάγκες της γιορτής και των εθελοντών.
Νεολαίοι που δίνουν με υπερηφάνεια 10 και 20 ευρώ για μια συναυλία της Παπαρίζου (π.χ.) έμπαιναν στη γιορτή χωρίς να δώσουν ούτε ένα ευρώ όταν άκουγαν από τους εργαζόμενους στις εισόδους ότι το κουπόνι ΔΕΝ είναι υποχρεωτικό.
Από τα παιδιά και τους ηλικιωμένους έτσι κι αλλιώς δεν ζητούσαμε οικονομική ενίσχυση.
Κόπηκαν τελικά 3.500 περίπου κουπόνια.
Έκοψε δηλαδή κουπόνι –χοντρικά- 1 από τους 5 επισκέπτες.
Πρώτοι απ’ όλους κόψαμε τα κουπόνια μας εμείς –οι διοργανωτές, οι εθελοντές και οι εργαζόμενοι.
Εμείς που γίναμε αχθοφόροι, σκουπιδιάρηδες, μάγειροι, πατατοκαθαριστές, λαντζιέρηδες, σερβιτόροι, εισπράκτορες, παρκαδόροι, λογιστές, υδραυλικοί, μάστορες, ξυλοκόποι, μπογιατζήδες, σεκιουριτάδες για να απολογούμαστε σε μία αριστοκρατικής καταγωγής επισκέπτρια γιατί η μανιταρόσουπα είχε τόσα πολλά μανιτάρια («το μανιτάρι είναι πολύτιμο προϊόν και πρέπει να το χρησιμοποιούμε με φειδώ!») και μετά από ένα μόλις λεπτό σε μια ντόπια γιαγιά «γιατί δεν βάλαμε περισσότερα μανιτάρια και το κάναμε νεροζούμι!»…
Εμείς οι μανιταρόφιλοι και γενικότερα οι φυσιολάτρες είμαστε άτομα που αγαπάμε τη ζωή και την
εργασία, που είναι μια από τις πιο σημαντικές πηγές της.
Δεν είμαστε όμως μαζοχιστές, ούτε ήρωες.
Ούτε καν υποήρωες που λέει και ο αρχιεθελοντής Γκονέλας.
Κανένας δεν πρόκειται να στήσει ανδριάντα στον Περικλή, τον Σούπερμαν (ex Νόβαμαν), το Μπλάκ και το Γκονέλα.
Ας προβληματιστούμε λοιπόν όλοι μας σοβαρά για το μέλλον αυτής της γιορτής.
Γιώργος Κωνσταντινίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου